ششمین جایزه شیراز | بخش ناساخته ها | معماری میان افزا
جایزه شیراز از تمامی معماران مستقل و دفاتر معماری کشور دعوت می نماید آثار ساخته نشده خود در گروه پروژه های INFILL یا میان افزا را جهت شرکت در اولین دوره از جایزه ناساخته ها به دبیرخانه جایزه شیراز ارسال نمایند. امیر حسین اشعری، علیرضا تغابنی، مینا سعادت فرد، علی سوداگران، مجید مجیدی، مینا معین الدینی، آرش نصیری و ابوالفضل بادآهنگ داوران بخش ناساخته ها در ششمین جایزه شیراز میباشند.
مجتمع وفا
سوال اصلی در بازسازی پروژه مجتمع وفا این بود که با توجه به همجواری بنا با یک محور فعال شهری چگونه تغییر مفصل‌بندی توده ی عمودیِ متراکم و بسته پروژه خواهد توانست میانِ بنا و شهر تعاملی موثر برقرار نماید.
مجتمع سما
تعریف پروژه از طراحی یک مجموعه ی درمانی با محوریت کلینیک ناباروری با پیش بینی سرانه ی بالا از مراجعین آغاز شد. سایت پروژه قطعه ای دیگر از پازل تراکم خاکستری مراکز شهری ایران است، سناریویی تکراری از ساختارهایی عمومی که با بی تفاوتی به فضای شهر از جمعیت پر و خالی می گردند. پروژه ی ساختمان سما در نبش یکی از تقاطع های غیر همسطح پرازدحام شهر شیراز (میدان معلم) واقع شده و مرز بنا چرخشی 45 درجه نسبت به راستای معبر اصلی دارد و با فاصله ای که از مرز معبر گرفته، موقعیت منحصربفردی برای تقویت ارتباط با شهرِ پیاده ایجاد می کند.
لابراتوار لابیران
پروژه لابراتوار لابیران قطعه ای از بافت ریزدانه، کوتاه مرتبه و غالبا فرسوده بخش مرکزی شهر شیراز است که در مجاورت محوری تجاری و پر تردد واقع شده است. ارجاع بنا جهت بازسازی و توسعه در وضعیتی صورت گرفت که ساختمان زیر لایه هایی از نماسازی های بی کیفیت مدفون شده بود. در توسعه و بازسازی دفتر و لابراتوار چاپ شرکت لابیران ایده اصلی طراحی، تبدیل ساختار بسته و محصور مجموعه ی پیشین به گونه ای از سازماندهی پیوسته، شفاف و سیال بود که علاوه بر پاسخدهی به مقتضیات فضایی بخش های چاپ، طراحی، کارگاه برش و آماده سازی که در مجموعه اولیه، مشتمل بر فضایی عمومی جهت پذیرش مشتری و نمایش محصولات باشد.
مجتمع زی-مان
ارتباط با نام “زی-مان” دو حجم متصل و در هم تنیده نماد پیوند بین افراد در یک جامعه مدرن است. فضاهای خالی و فضاهای بین این پروژه نمایانگر تعامل بین فضاهای خصوصی و عمومی هستند. تعادل بین مواد سخت و نرم در طراحی، تعادل بین فردیت و جمع‌گرایی را منعکس می‌کند. نور، هوا و فضای باز به عنوان عناصری عمل می‌کنند که زندگی را به معماری می‌آورند و نماد “زی” (زندگی) هستند. ساختار مدرن و خطوط تمیز پروژه نمایانگر پایداری و دوام هستند و نماد “انسان” میباشند.
مجتمع مسکونی بهشت
مجتمع مسکونی بهشت در موقعیتی قرار گرفته که از یک سو با بافت مسکونی و از سوی دیگر با باغ های منطقه دینکان شیراز همجوار می باشد. فرم ذوزنقه ای و کشیده ی زمین به واسطه ی خالی شدن تراس هایی بزرگ و مثلث شکل از توده ی بنا در پلان اصلاح شده و پروژه در مقطع به واسطه تغییر پلان در طبقات و مرتفع شدن بالکن ها دچار تلاطم می شود و این شکست در مقطع به پوسته بنا نیز نفوذ می کند. با توجه به تضادی که میان نیاز به کنترل تابش و میل به گسترده کردن دید به منظر اطراف وجود داشت، پروژه از سویی در مرز خود به واسطه بالکن هایی عمیق به داخل عقب نشینی می کند و ازسوی دیگر با الحاق گریدی که امتداد تقسیمات داخلی پروژه را به بیرون می کشاند تلاش می کند به این دوگانگی پاسخ دهد.
آپارتمان سه مُمَیِز پنج
پروژه مسکونی سه ممیز پنج ساختاری میان بافتی است که قطعه ای از ردیف سطح اشغال شصت درصدی تراکم های عام میان مرتبه را تشکیل می دهد. با توجه به مدل تعریف برنامه داخلی پروژه، با توده ای پر روبه رو هستیم که تنها در سطح نما امکان تماس با محیط بیرون را برقرار می نماید. پروژه تلاش می کند به واسطه ی جابجا کردن محل بازشوها و بالکن ها در طبقات، صلبیتی لغزنده در پوسته ایجاد کرده و ارتباطی پویا میان درون و بیرون تولید نماید.
داروخانه دکتر آزادی
مسئله طراحی در داروخانه دکتر آزادی امکان فاصله گرفتن از اتمسفر و مدل عام تقسیم فضا در داروخانه ها بود. ایده ی تولید، ساختاری متضمن سلامت فیزیکی، روانی و اجتماعی بود که طراحی فضا را به سمت استفاده از عناصر نرم، افزایش شفافیت و استفاده از رنگ پیش برد. از سوی دیگر بر خلاف نسبت غالب تقسیم فضا در داروخانه ها به نفع انبار دارو و اهمیت کم استفاده کننده ی فضا (پرسنل و خریدار)، اولویت طراحی در این پروژه ایجاد امکان آزادی حرکت، تعامل و انتخاب برای سوژه در فضا بود.
پلتفرم تتو
پروژه با سفارش طراحی فضایی برای نمایش خودرو در کف وُید مرکزی یک مجتمع تجاری–اداری آغاز شد؛ مجتمعی واقع در یکی از پرترددترین تقاطع‌های شیراز. با وجود تناسبات کالبدی مطلوب و جایگاه شاخص در قلب فعالیت‌های تجاری، بستر پروژه به‌واسطه تعریف ناکارآمد و منفعل فضا، نتوانسته بود پیوندی معنادار با محیط شهری پیرامون خود برقرار کند.