نما توسط دو شفت عمودی شکافته می‌شود که نور را به داخل هدایت کرده و حس بی‌نظمی را به پلان‌های طبقات وارد می‌کنند. این طراحی از یک تم مجسمه‌گون و یادبودگونه پیروی می‌کند و پوسته‌ی ساختمان را به‌عنوان فرمی یکپارچه به نمایش می‌گذارد که عملکردهای درونی را در پس خود پنهان می‌سازد.

از نظر انتخاب متریال، ما دو راهبرد متمایز پیشنهاد می‌دهیم: نخست، راهبردی که بر وزن بصری فرم معلق طبقات اداری تأکید دارد، با ترک‌های نامنظم که پنجره‌ها در آن‌ها قرار گرفته‌اند؛ و دوم، راهبردی که بر ویژگی پرده‌گونِ پوسته‌ی بیرونی تأکید می‌کند، به‌گونه‌ای که توهم بصری ایجاد کرده و حداکثر بهره‌ را از نور و دید فراهم می‌آورد.