پروژه با سفارش طراحی فضایی برای نمایش خودرو در کف وُید مرکزی یک مجتمع تجاری–اداری آغاز شد؛ مجتمعی واقع در یکی از پرترددترین تقاطع‌های شیراز. با وجود تناسبات کالبدی مطلوب و جایگاه شاخص در قلب فعالیت‌های تجاری، بستر پروژه به‌واسطه تعریف ناکارآمد و منفعل فضا، نتوانسته بود پیوندی معنادار با محیط شهری پیرامون خود برقرار کند.

پرسش محوری پروژه این بود: چگونه می‌توان عملکرد سفارشی نمایش خودرو را به نقشی فرعی تبدیل کرد و در عوض، شرایطی برای حضور اجتماعی و ایجاد یک پلازای داخلی فعال فراهم آورد؟ فضایی که هم پاسخ‌گوی نیازهای روزمره شهروندان باشد و هم به‌عنوان مقصدی برای رویدادهای شهری عمل کند. به بیان دیگر، هدف ما استخراج ظرفیت‌های اجتماعی از یک مأموریت صرفاً تجاری و جذب جریان سیال جمعیت بیرون به درون مجتمع بود.

کف وُید این مجتمع – مانند نمونه‌های مشابه – در محل تقاطع کریدورهای خرده‌فروشی قرار داشت و ساختاری عبوری داشت. ایده ما تغییر ماهیت این بخش به یک پلازای داخلی با ساختاری چندلایه بود. با ردیابی مسیرهای غالب حرکت و تبدیل آن‌ها به فرصت‌هایی برای فعالیت‌های متنوع مانند قدم‌زدن، مکث، نشستن، شارژ تلفن همراه، نمایش ابژه و استفاده از کافه، تلاش کردیم این فضا را به مقصدی منعطف و پویای شهری بدل کنیم.

رای دستیابی به بیشترین انعطاف‌پذیری و پرهیز از اشغال فضا با المان‌های حجیم، طراحی را بر معماری کف متمرکز کردیم، همچون یک “تتو” که بر بستری افقی حک می‌شود؛ نقشی که در برخی نقاط همچون برشی از صفحه‌ی کف برمی‌خیزد و به سطوحی برای نشستن و مکث تبدیل می‌شود، بی‌آنکه یکپارچگی بصری و فضایی را مختل سازد. این تورم‌های موضعی در کف، علاوه بر خلق امکانات متنوع عملکردی، میل به ماندن در فضا را تقویت کرده و جریان جمعیت را از بیرون و داخل به خود جذب می‌کنند.