این پروژه در شمال‌غربی شهر شیراز، در منطقه‌ی ییلاقی قلات واقع شده است. زمین اصلی بخشی از یک شیب باغ سیب است که مشرف به دشتی سرسبز می‌باشد. ایده‌ی اصلی کارفرما از تجربه‌ی یک ویلای ییلاقی، میان دو سبک زندگی متضاد در نوسان است: از یک سو، فرهنگی سنتی و محافظه‌کار برای خانواده، و از سوی دیگر، زندگی اجتماعی باز و مهمان‌پذیر برای دوستان و میهمانان.

در ویلای باغ سیب، تلاش ما بر آن بود که این دو سبک زندگی متضاد را شناسایی کرده و در طراحی با یکدیگر آشتی دهیم. به‌جای استفاده از الگوی رایج ویلاهای ییلاقی به‌صورت یک حجم یکپارچه، طرح را به دو ساختار مجزا تقسیم کردیم. با بهره‌گیری از شیب زمین، ساختار پایینی که به فضاهای خصوصی اختصاص دارد، در دل زمین فرورفته و از استخر نیمه‌مسقف و حیاط سایه‌دار کنار آن بهره‌مند شده است. ساختار نیمه‌عمومی فوقانی چرخانده شده تا بتواند به دشت پایین‌دست مشرف باشد، برای حیاط خصوصی سایه ایجاد کند و همچنین حریم بیشتری فراهم آورد.

چالش اصلی این پروژه، ایجاد مسیرهای دسترسی مجزا به این دو ساختار بود. یک مسیر، ورودی باغ را مستقیماً به حیاط خصوصی و باکس خانوادگی متصل می‌کند. مسیر دیگر که شیب‌دار و پیچ‌در‌پیچ است، از میان درختان سیب عبور کرده و از بالای حیاط خصوصی می‌گذرد تا به بام سازه پایینی برسد؛ این بام به‌عنوان ورودی و سکو‌ی گردهمایی طبقه‌ی فوقانی عمل می‌کند.

این سازمان‌دهی خاص و مجزای فضایی، تلاشی است برای پاسخ به مسئله‌ی ناهمخوانی سبک زندگی خاص خانواده، به‌گونه‌ای که نیازهای هر گروه بتواند بدون تداخل و مزاحمت با دیگری، مستقل از هم تجربه شود.