در پروژه زی‌مان با اسکلتی کامل روبرو بودیم که برمبنای تراکم حداکثری واحدهای مسکونی طراحی شده بود و توده‌ای کاملا پر ایجاد می‌کرد.

با توجه به مسائل اقتصاد داخلی پروژه امکان کاهش ساختاری از تراکم پروژه وجود نداشت لذا پیشنهاد طرح دوپاره‌کردن توده‌ی بنا توسط یک محدوده‌ی افقی تهی سرتاسری در میانه‌ی پروژه بود که در عین کاهش وزن بصری پروژه، به فضاهای مشاع داخلی متصل شود و توده‌‌‌ی متراکم بنا را به دو بخش بشکافد که واجد دوکاراکتر فرمی متفاوت در تقسیم پوسته هستند. ترکیب بندی طرح تلاش می‌کند درعین ایجاد وحدت فرمی، تعامل بصری و فضایی پروژه با بستر شهر را افزایش دهد.